Մայրս

Մայրս՝1933թ.Ձորագէս ավանում ծնված Սեւիլ /Վարսենիկ/ Հարությունյանը, որ նոր հիմնադրված ՀԷԿ-ի առաջին նորածիններից է եղել.թերեւս առաջին, քանի որ վերջինս ծնվել է ՀԷԿ-ի հիմնադիրներից՝Գարեգին Հարությունյանի եւ Արաքսյա Կոստանդյանի ընտանիքում, եղել է նրանց առաջնեկը:Միջնակարգն ավարտել է Վահագնի գյուղում / քանի որ Ձորագէսում միջնակարգ չի եղել այդ ժամանակ /, այնուհետ՝1951թ․ընդունվել եւ 1956թ․ ավարտել է Երեւանի պետական Համալսարանի տնտեսագիտական ֆակուլտետը՝,,ժողտնտեսության պլանավորում,, մասնագիտությամբ:1956-57թթ․,աշխատել է Ձորագէսի փռում՝հաշվետար/զուգահեռ՝համատեղությամբ 2 ամիս աշխատել է Ձորագէսի միջնակարգ դպրոցում՝մաթեմատիկայի ուսուցչուհի/1958-1959թ/,Ձորագէսի ՀԷԿ-ի վարչությունում՝գործավար,այնուհետ՝1962-65թթ․՝հաշվետար։1965-1966թթ․աշխատել է Կիրովականի  քիմիական   մանրաթելերի գործարանի պլանային բաժնում՝ավագ ինժեներ,սակայն, ժամանակավոր ընդունված լինելու պատճառով ազատվել է աշխատանքից եւ 1966-67թթ․Ավտոգենմաշ գործարանի գլխավոր մեխանիկի բաժնում եղել է ինժեներ-տեխնոլոգ։1966թ, կրկին աշխատանքի է անցել Կիրովականի քիմմանրաթելերի գործարանում՝ոլորման արտադրամասի ինժեներ-տնտեսագետ, տեխ-ինֆորմացիայի բաժնի ինժեներ, որտեղ էլ աշխատել է մինչեւ 1990թ․կենսաթոշակի անցնելը/երկրաշարժի հետեվանքով աշխատանքային կրճատումների պատճառով՝ժամանակից շուտ զրկվելով աշխատանքից/։

․․․Երիտասարդության տարիներին ակտիվ հասարակական կյանքով է ապրել՝լինելով կոմերիտուհի, շրջանային սովետի դեպուտատ։Մասնավորապես՝1959թվի նոյեմբերին ընտրվել է ՀԼԿԵՄ Կիրովականի քաղկոմի քարտուղար, իսկ 1958-1960թթ հասարակական կարգով աշխատել է Ձորագէսի սկզբնական կոմերիտական կազմակերպության քարտուղար։1959թ․մարտի 15-ին ընտրվել է Կիրովականի շրջանի Քոլագերանի ավանային սովետի դեպուտատ:

Մահկանացուն է կնքել 2009թվի հոկտեմբերի 2-ին։

․․․Չնայած մասնագիտությամբ տնտեսագետ էր, սակայն վերջինս ավելի շատ հակված էր դեպի հումանիտար գիտություններ, հիանալի ասմունքող է եղել/հին ձորագէսցիներից մեկը հիշում է նրա ասմունքած բանաստեղծությունը՝Գեղամ Սարյանից,1950-ականների վերջերին, Ձորագէսի թունելի բացման ժամանակ/, սիրել է ընթերցանությամբ զբաղվել, համալսարանում ուսանելիս երգել է համալսարանի երգչախմբում, հետաքրքրվել է հայոց պատմությամբ, միջազգային քաղաքականությամբ, եւ, որ ամենակարեւորն է, եղել է ընտանիքին ջերմորեն նվիրված կին, լավ մայր եւ ամուսնու՝Թումանյան կայարանցի Ժորա/Գեորգի/Հովսեփյանի կողքին է եղել՝նրա կյանքի ամենաբարդ իրավիճակներում.այնպես, ինչպես ,,դեկաբրիստ,, կանայք:Երբ հորս աշխատանքի վերականգնման գործերն էին պարբերաբար քննության առնվում, հանդիմանում էի, թե ինչու՞ է ինքն էլ գնում դատարան /քանի դեռ առողջականը թույլ էր տալիս/, վրդովվում էր ու ասում՝,,Ուրեմն թողնեմ մենակ գնա՞, բա որ գլխին մի բան սարքեն,,:

ներկայացված լուսանկարում մայրս մոտավորապես 35 տարեկան է, քանի որ առնվազն 1968թվի նկար է

                         Կորած գանձ

Պատահում է, որ հանկարծ 

Մորս եմ հիշում,

Ու զարմանում եմ, որ նա  

Եղել է կյանքում,

Զարմանում եմ, որ նման 

Գանձ եմ ունեցել, 

Ու որ մի օր կորցնեմ՝

Չեմ էլ մտածել:

Այս եւ մորս նվիրված այլ բանաստեղծություններ՝սույն բլոգի՝

lragrakan.blogspot.com ,,Ես եւ իմ պոեզիան,, էջում՝բացված 2014թ.դեկտեմբերին

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ