Հին բարքերը՝նոր Հայաստանում

Մի տհաճ տեսարանի ականատես եղա։Միջին տարիքի բեռնակիրը՝վտիտ արտաքինով, կարճահասակ, պատահաբար կպել էր, թե անզգույշ էր գետնին դրել մակարոնի հսկայական պարկը, ու մթերքից մոտ կես կգ-ի չափ՝թափվել էր գետնին։Ապրանքի հաղթանդամ տիրուհին՝գրեթե նրա տարիքի կամ ավելի երիտասարդ, ձեռքերը կողքին կանթած՝սկսեց բղավել ու լուտանքներ թափել վրան՝թույլ չտալով անգամ վերջինս արդարացման մի խոսք ասի, ու ,,բեյնին,, գալիս էր․,,Հիմի գլուխդ կջարդեմ,․․․․,,Հիմի բերանդ կջարդեմ,,․․․․Այ անասուն․․․․,,։Ի վերջո եթե այդքան մեծ վնաս էր հասցվել ապրանքի տիրոջը/եթե, իհարկե, ,,մեծ վնաս,, կարելի էր համարել մեծածախ ապրանքի կետի համար՝100դրամը/, ապա ապրանքի տերը կարող էր առնվազն բեռնակրի վարձը պակաս տալ, եւ ոչ թե՝իր գերազանցությունը շրջապատին ապացուցելու նպատակով մարդու արժանապատվությունը նսեմացներ։Եթե հրապարակավ են այս կերպ վարվում/համանաման դեպքեր էլի են նկատվել/, ապա ի՞նչ կլինի վիճակը՝պատերի ներսում։Առհասարակ, որպես կանոն՝բեռնակիրների մեծ մասն ամենավերջին ստորացումների են ենթարկվում՝ժամանակակից ,,բազազների,,կողմից։

Կարծում ենք, մի արհմիություն էլ պետք է վարձու աշխատողների համար/նշենք,որարտասահմանում տնային աշխատողների արհմիություն կա/։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ