Սատարենք արցախահայությանն՝ինչով կարող ենք

 Լուսահոգի Քնարիկ Պապիկյանը/Կիրովականի քիմմանրաթելի գործարանի նախկին երկարամյա ինժեներ, շախմատիստ-թենիսիստ/, երեխաներ շատ էր սիրում, բայց՝հնարավորություն չունեցավ մայրության բերկրանք զգալ, անձնական երջանկություն ունենալ, եւ ափսոսում էր, որ սոցիալական պայմանները թույլ չտվին, որ գոնե երեխա որդեգրեր։Բայց,երբ բարեգործական կազմակերպությունները երբեմն ասում էին, որ իրենք տվյալ պահին միայն մանկական հագուստ են բաժանում որպես մարդասիրական օգնություն ՝կարիքավորներին, չէր հրաժարվում, վերցնում էր, մտածելով, որ դրանք մի օր որեւէ կարիքավորի կհանձնի։Ցավոք, չհասցրեց իր այդ երազանքն էլ ի կատար ածել։Եվ ահա, օրերս հայտարարության մեջ կարդալով, որ պահանջվում են օգնության հագուստներ՝հատկապես մանկական, Արցախից եկած հայ փախստականներին հանձնելու համար, սիրով սկսեցինք մաս-մաս փոխանցել այդ մանկական հագուստները՝տարիների ընթացքում Քնարիկի մոտ կուտակված․բարեբախտաբար, դրանք խնամքով պահպանվել են։Հուսանք, որ հիմա Քնարիկի հոգին հանգստություն կգտնի երկնքում, իսկ մանկական հագուստներն էլ կհասնեն ըստ պատկանելույն։Կոչենք ապրողաց, ողբանք մեռելոց, սատարենք արցախահայությանը՝ինչով կարող ենք։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ, Վանաձոր, ազատ լրագրող-բլոգեր