63-ը չոքեց դուռներս

 Եվ այսպես,63 տարին չարախնդալով՝չոքեց դուռս,ու ,,ձմեռվա բուքին, սառնամանիքին,, սիրելի տատիս մահվան 33-րդ տարելիցի օրը հասա սոցապի դուռը՝մոտ 25 տարվա աշխատանքային ստաժը հավաստող փաստաթղերով,որոնք դեռ պետք է ստուգվեն՝համապատասխան մարմնի կողմից․մինչեւ կենսաթոշակ նշանակելը,որ տեղի կունենա այն ժամանակ, երբ 63-ը կմտնի իր լիարժեք իրավունքների մեջ։Եվ, քանի որ սոցապ նախարարության կայքից գլուխ չհանեցի/թե ինչքան է կազմում յուրաքանչյուր աշխատանքային տարվա ստաժի գումարը/քանի որ սոցապ նախարարության կայքում դա մի ամբողջ գլուխկոտրուկ է ու ռեբուս՝բարդ տերմիններով կոդավորված, ուստի փորձեցիք պարզել համակարգի աշխատակցից․պարզվեց, վերջինս էլ այդ հարցով կամ բավականաչափ տեղեկացված չէր,կամ՝նախընտրեց այդ գործը թողնել պատկան մարմինների հետագա հաշվարկին․,,Իրենք կհաշվեն,,։Իսկ սոցապ կայքին գրել-հարցում անելն էլ գլխացավանք է․ֆեյսբուքով գրես՝խորհուրդ են տալիս գրես կայքին, կայքին էլ գրում ես՝նամակդ գնում է ուղիղ գրողի ծոցը։

Աշխատանքային գրքույկիս մեջ առկա ստաժից մի հատված տեսնելով՝,,Առավոտ,, թերթի կնիքով, սոցապ աշխատակիցը հետաքրքրվեց․,,Էս թերթը հիմա կա՞,,․այ քեզ անտեղյակությու՜ն․․․իհարկե կա/բարեբախտաբար/։

Հաճելի էր տեղեկանալ, որ սովետական տարիներին աշխատած ժամանակաշրջանի համար այլեվս չի պահանջվում հիմնարկների դռներ ծեծել կամ մարզից այլ քաղաք հասնել՝արխիվներ պեղելու․,,Այդ տարիներին վճարումներ արվել են,,-պարզաբանեց աշխատակիցը/այսպիսով,ընդամենը 1 քայլ առաջընթաց կա սոցապ համակարգում՝10-15 տարի առաջվա համեմատությամբ,իսկ հետընթացը աշխատանքային ստաժի հաշվարկի բարդեցված սահմանումն է, մինչդեռ այն պետք է հասանելի լինի շարքային քաղաքացիներին/։

․․․Ինձ մնում էր միայն ուղեվորվել Վանաձորի մանկավարժական համալսարան՝իմ նախկին կոլեկտիվ, ստանալու տեղեկանք՝1994-98թվերի աշխատանքային ստաժի մասին։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,Վանաձոր,ազատ լրագրող,բլոգեր