Translate

Translate

Translate

пятница, 3 апреля 2015 г.

«Դու հա գրի՜...ջուրն իր ճամփով գնում ա...»

Խորհրդային շրջանի մի լրագրող, հարցուբարովից հետո երբ տեղեկացավ, որ շարունակում եմ գրել ազատ-անկախ տիրույթում, ասաց. ,,Որ էդքան գրեցիր, մե՞ջն ինչ կա, մեկ ա, ոչ մի բան չի փոխվում, ամեն ինչ մնում ա նույնը, սրանց ինչքան ուզում ես՝ ասա, մեկ ա, երեսներին թքում են՝ ասում են անձրեւ ա գալիս...,,: Ուրեմն ի՞նչ, ձեռքներս ծալած նստենք ու հանգիստ նայենք, թե ոնց են ուզում մեզ խաբել, հիմարացնել, սուտը ճշտի տեղ անցկացնել...այլ կերպ՝ որոճող, ծամող կենդանու տեղ դնենք մեզ / ինչպես տարիներ առաջ դիպուկ նկատել էր թերթերից մեկը՝գորշ իրականության առնչությամբ.,,Ծամիր քո բաժին խոտը, մինչեւ որ բացվի առավոտը,, /. չխոսելու, չգրելու, չբողոքելու դեպքում դա է ստացվում:

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

12.12.2014թ.