,,Թողեք մի քիչ էլ ժողովրդավարությունն անցնի,,

                          

2001թվի  անտիպ  նյութերի  արխիվից

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Հայաստանի  գրողների  միության  Լոռու  բաժանմունքի   ժողովը ՝ ՀԳՄ նախագահ Հրանտ  Մաթեւոսյանի  նախագահությամբ, մեկ  անգամ  եւս  ապացուցեց, որ  բաժանմունքը  բաժանվել  էր  2  ,,թեւի,,: Բաժանմունքին  առնչվող  հիմնախնդիրների  մասին  ընդհանուր  զեկույցից  հետո  քննարկումներ  ծավալվեցին  բաժանմունքի  պատասխանատու  քարտուղար  ընտրելու  վերաբերյալ: Նշվեց, որ  նախկին  քարտուղար, հանգուցյալ   բանաստեղծ  Սամվել  Զուլոյանի  մահից  հետո  այդ  պաշտոնը  թափուր  է:  Նշվեց  նաեւ  վերջին  մի  քանի  տարիներին  բաժանմունքում  տիրող  ,,խառնակ,, վիճակի, տարածքը  ,,խոզանոցի,, վերածելու  եւ  այլնի  մասին, եւ  այդ  առումով  բավականին  մեղադրականներ  հնչեցին  Վանաձորի  նախկին  քաղաքապետի  հասցեին, որն  այդ  ամենի  հանդեպ  ,,հանցավոր  անտարբերություն,,  է  ցուցաբերել: ՀԳՄ  Լոռու  բաժանմունքի  պատասխանատու  քարտուղարի  պաշտոնի  հավակնորդների  թվում  էին  բանաստեղծներ  Սերո  Անտոնյանն  ու  Հրաչյա  Սարուխանը: Պարզվեց, որ  մինչ  այդ  էլ  եղել  է  ժողով, որին  մասնակցել  են  ՀԳՄ  անդամներ, եւ  ,,միաձայն  ընտրել  են,,  Սերո  Անտոնյանին: ՀԳՄ  անդամներից  ոմանք, սակայն, դժգոհեցին, որ  իրենք  այդ  ժողովից  անտեղյակ  են: Առաջարկություն  եղավ  ՀԳՄ  Լոռու  բաժանմունքին  հատկացնել  պատասխանատու  քարտուղարի  հաստիք ՝ Հ.Սարուխանի  համար, եւ  օգնականի  հաստիք ՝ Ս. Անտոնյանի  համար: 2 հաստիքների  անհրաժեշտությունը  պատճառաբանվեց  նրանով, որ  Սարուխանը  ստեղծագործական  աշխատանքով  զբաղված  է,  ժամանակ  չի  ունենա  կազմակերպչական  հարցերով  զբաղվելու, ուստի  թող  այդ  հարցերով  զբաղվի  օգնականը: Ս.Անտոնյանն  այդ  առնչությամբ  վիրավորվեց / նկատի  ունենալով, որ  իր  տարիքը  եւ  գրական  վաստակն  ավելի  մեծ  է /  ու  հրաժարվեց  ոչ  միայն  օգնական  լինելուց, այլեւ   ժողովի  ընթացքում  առաջացած  բուռն  տարաձայնույուններից  հետո  առհասարակ  հանեց  իր  թեկնածությունը, ինչին  ի  պատասխան ՝ նրան  աջակցողներից  մեկը  թեթեւակի  աղմկեց ՝ ի  նշան  բողոքի:  ՀԳՄ  Լոռու  բաժանմունքի  2  ,,թեւերի,, սրտով  գնալու  նպատակով  ՀԳՄ  նախագահ  Հրանտ  Մաթեւոսյանն  առաջարկեց  ընտրությունը  տեղափոխել  ՀԳՄ  կայանալիք  համագումար,  սակայն  այդ  առաջարկը  չընդունվեց  այն  պատճառաբանությամբ,  թե  ինչու՞  պետք  է  մայրաքաղաքը  միջամտի  ՀԳՄ  Լոռու  բաժանմունքի  խնդիրներին: Տեղի  ունեցավ  բաց  քվեարկություն. 6  կողմ, 2  ձեռնպահով  պատասխանատու  քարտուղար  ընտրվեց  բանաստեղծ  Հրաչյա  Սարուխանը: Հատկանշական  է,  որ  նախորդ  ,,անլեգալ,, ժողովում  Սերո  Անտոնյանին  կողմ  քվեարկածներից  էլ  եղան  Սարուխանին  կողմ  քվեարկողներ / ալյ  կերպ ՝ փոխեցին  իրենց  դիրքորոշումը /:  Դա  տեղի  ունեցավ  ոչ  այնքան  այն  պատճառով,. որ  Ս.Անտոնյանը  հայտարարեց,  թե  իր  թեկնածությունը  հանում  է, որքան ՝ այն, ո  ոմանք  ցանկացան  ,,արջի  ծառայություն,,  մատուցել  Հ.Մաթեւոսյանին, որ  պաշտպանում  էր  Հ.Սարուխանին: Ս.Անտոնյանի  կողմնակիցներից  մեկն  էլ  ընդհանրապես  չէր  եկել... Նաեւ  հատկանշական  էր, որ  մարզի  ոչ  բոլոր   քաղաքների  գրողներն  էին  ներկա:  Ժողովի  ընթացքում  պարզվեց, որ  ՀԳՄ Լոռու  բաժանմունքի  անդամը  կարող  է  ՀԳՄ  անդամ  չլինել, իսկ  ՀԳՄ  անդամը, որ  Վանաձորում  չի  բնակվում /թեպետ  վանաձորցի  է /, կարող  է  տարիներ  շարունակ  համարվել  ՀԳՄ  Լոռու  բաժանմունքի  անդամ, ինչն  էլ  հարուցեց  Ս.Անտոնյանի  դժգոհությունը. ,,Ի՞նչ  եք  կոմունիստական-վարչահրամայական-նոմենկլատուրային  մեթոդներով  շարժվում,  թողեք  մի  քիչ  էլ  ժողովրդավարությունն  անցնի,,;  Նա  նաեւ  նշեց, որ  պետք  է  այն պիսի  մարդ  ընտրել, որ  ընդունակ  լինի  ղեկավարել  բաժանմունքը,  որպեսզի  կրկին  ,,կոտրած  տաշտակի  առջեւ  չկանգնեն,,: ՀԳՄ Լոռու  բաժանմունքի  ժողովը  բացառիկ  էր  նրանով, որ  անց  էր  կացվում  մարզպետարանի  դահլիճում, մարզպետի  մասնակցությամբ, իսկ  ժողովին  ներկա  գտնվող  մի  քանի  լրագրողներից  արտահայտվելու  բացառիկ  իրավունք  ուներ  մարզպետարանի  լրատվության  եւ  հասարակայնության   բաժնի  վարիչը:                                                                                                                               ԳԱՅԱՆԵ  ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ                                                              Սույն  նյութը  համառոտ  տպագրվել  է  ,,Առավոտ,, թերթի  2001թ.ապրիլի 12-ի  համարում :                        

Ակնարկ լավ մարդու եւ հրաշալի բանաստեղծի մասին

        Օրերս  մեկ  էլ  նկատեցի, որ  երկար  ժամանակ  է  փողոցում  չեմ  հանդիպում  բանաստեղծ  Սերո  Անտոնյանին: Իսկ  սեպտեմբերի  30-ին  հեռուստատեսությունից  ցավով  տեղեկացա, որ  հրաշալի  բանաստեղծն  ու  լավ  մարդը  հեռացել  է  երկրային  կյանքից,  ու  կհուղարկավորվի  Բագրատաշեն  գյուղում: Չնայած  Ս.Անտոնյանի  բանաստեղծությունները ՝կյանքից  բխող  մոտիվներով,   զուլալ  գետի  նման, համով-հոտով  հանգավորումներով  ու  ռեալիստական, հաճույքով  ընթերցել  ու  վերընթերցել  եմ  մամուլում, սակայն  վերջինիս  նախ  եւ  առաջ  ճանաչում  էի  որպես  իսկական  մտավորական ՝ քաղաքացիական  կեցվածքով, որ  էությամբ  արդարամիտ  էր, շիտակ  ու  ազնիվ, եւ, բնականաբար,  1999-2004թվականներին  մասնակից  էր  լինում  այն  տարիների  ընդդիմության  հանրահավաքներին: 1999թ. ,,Իրավունք  եւ  միաբանություն,, երբեմնի  ընդդիմադիր  դաշինքի ՝ Վանաձորի  ,,Արցախ,, պուրակում  հանրահավաքի  ժամանակ  Արտաշես  Գեղամյանի  կողքին  խրոխտ  կանգնած  էր ՝ հարթակի  վրա / հետագայում  դարձավ  Գեղամյանի  ղեկավարած  ,,Ազգային  միաբանություն,, կուսակցության  անդամ /: Դե, բնականաբար,  էությամբ  արդարասեր  լինելով, կանգնում  էր  այն  ուժերի  կողքին, ովքեր  արդարությունից  խոսում  էին : Հումորով  էր, կենսուրախ, դիպուկ  մտքեր  էր  հայտնում, ու  իր  բանաստեղծություններից  մեկում  ՝,,Տխուր  տարիք,,՝    ,,դառը,, հումորի   էլ  հանդիպեցի.    
                                                                                                                                 
         Ժամանակը քունքերիս ճերմակ անձրեւ է մաղում,
         Եվ աղջիկներն  ինձ  արդեն  ձեռ  են  առնում, ծիծաղում :
         Այս  ի՞նչ  բան  է, չգիտեմ, ի՞նչ  անկտրել  ձմերուկ,
         Որին  աչքով  եմ  անում,  -Կորիր, ասում  են,- ծերուկ:
 Չանչ են  անում  երեսիս, էլ  ո՞ր  մեկը  ես  թվեմ
 -Էս  քոփակին  մի  տեսեք, կծուն  գլուխն  է  տվել:
 Քրքջում  են,  հեռանում,  լույս  են,  լույսի  տաք  փաթիլ,
 Դանակ  խփես  սրտիս  մեջ, արյուն  չի  գա  մի  կաթիլ,,:                                                                                   ,,Երկունք,,թերթ, թիվ 12, 2010թ.

         Ի  պատիվ  մեծ  մտավորականի,  պետք  է  ասել, որ  երբեք  պալատական  երգիչ  չի  եղել, չի  քծնել, ինչի  վառ  վկայությունն  ու  թերեւս  վիրավորվածությունը  վերադասներից  զգացվում  է  նույն  թերթում տպագրված  ,,Թե  իմանայիք,, բանաստեղծության  մեջ.     ,                                                                                                                                                                                          Թե  իմանայիք  օրերում  այս  բարդ
                Ինչքան  են   մարդիկ  ինձ  իզուր  նեղել,
                Կզգայիք, իրոք, որ  այս  աշխարհում
                Մի տարաբախտի  մեկն  եմ  ես  եղել ,,:
          2001թվին, երբ  ,,Առավոտ,, թերթին  էի  թղթակցում, Ս.Անտոնյանը  զանգահարեց  ու  տեղեկացրեց, որ ՀԳՄ Լոռու  բաժանմունքի  ժողովն  է  կայանալու, ինքն  էլ  առաջադրվել  է  բաժանմունքի  պատասխանատու  քարտուղարի  պաշտոնում ՝ Հրաչյա  Սարուխանի  հետ, ու  լավ  կլինի,  եթե  ժողովը  լուսաբանվի: Այդ  հետաքրքիր  ու  ,,պատմական,, ժողովը, որ  ընթանում  էր  ՀԳՄ  նախկին  նախագահ, արձակագիր  Հրանտ  Մաթեվոսյանի  նախագահությամբ, լուսաբանեցի  ,,Առավոտում,, ՝ առավել  համառոտ,  /2001թ.12 ապրիլի /,  քան ՝ այն  պահպանվել  է  իմ  արխիվներում, որպես  ,,անտիպ,, նյութ, որ  մտադիր  եմ  առաջիկայում  հրապարակել, որպես  ,,պատմական  արժեք,,; Իմ  հիշողության  մեջ  Սերո  Անտոնյանը  կմնա  Վանաձորի  նախկին  ,,Արեվիկ,, հանրախանութի  մոտ՝  իր  հասակակիցների  հետ  քաղաքական  ,,արեւկողի,,  ժամանակ / գյուղերում  նման  հավաքատեղիների  ,,գյուղամեջ,, են  կոչվում /, որ  հանդիպելիս  մի  փոքր  ,,խռովկան,, տեսքով  ոչ  այն  է ՝ հարցնում, ոչ  այն  է ՝հռետորական  հարցադրում  էր  անում. ,,Ի՞նչ  կա-չկա  քաղաքականության  մեջ, էս ո՞նց  է  լինելու  վերջը,,  ու  ավելի  շատ  գանգատվում  էր  երկրի  վիճակից: Երբ  մայրաքաղաքում  Լեւոն  Անանյան-Աբգար  Ափինյան  հակամարտություններն  էին  ընթանում  գրողական  ,,ընտանիքում,,  փողոցում  պատահաբար  հանդիպելով  Ս. Անտոնյանին ՝ փորձեցի  իմանալ  նրա  կարծիքը: Վերջինս, ներողամիտ  ժպիտով  ասաց.,,Իրենք  երկուսն  էլ  իմ  ընկերներն  են,,:Դե  հավանաբար  ընկերաբար  էլ  որոշեց  միանալ  վերջերս  մահկանացուն  կնքած, ՀԳՄ նախկին  նախագահ  Լ.Անանյանին ՝ արդեն  երկնքում:  ...Գրական  տեղեկատուից, որ  ,,ՀԳՄ  տոհմամատյանն  է,, ու  սովետահայ  գրականության  հանրագիտարանը / ինչպես  նշված  է  նախաբանում /, տեղեկանում  ենք, որ  բանաստեղծ  Սերո  Անտոնյանը  ծնվել  է  1935թ.  Նոյեմբերյանի  շրջանի  Բարեկամավան  գյուղում: 1957թ. ավարտել  է  Երեվանի  մանկավարժական  ինստիտուտը, 1965-72-ին  աշխատել  է  Կիրովականի  գիտական  հիմնարկների  աշխատողների  միության  տան  դիրեկտոր, 1970-76-ին  սփյուռքահայ  գրականություն  է  դասավանդել  Կիրովականի  մանկավարժական  ինստիտուտում, իսկ  1972-ից  մինչեւ  1986 թիվը /  մինչեւ  տեղեկատուի  լույս  տեսնելը / եղել  է  միջնակարգ  դպրոցի  տնօրեն: Խորհրդային  տարիներին  լույս  են  տեսել  նրա  հեղինակած  4 գրքերը:                             ԳԱՅԱՆԵ  ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ