,,Մի եղիր ուրագի պես՝միշտ դեպի քեզ,,

 2006թվին հոդված էի ուղարկել ,,Հայկական ժամանակ,, օրաթերթին/քանի որ խմբագիր Նիկոլի հետ բանավոր պայմանավորվածություն էր ձեռք բերվել Վանաձորում, երբ եկել էր՝ ,,Այլընտրանքի,, հետ միասին, ժողովրդի հետ հանդիպման։Նյութը, որ վերնագրված էր ,,Քրեական գործ՝ընդդեմ մարզպետի՞,, մի քանի օր էր չէր տպվում, ուստի այն ուղարկեցի ,,Օրինաց երկիր,, որտեղ այդ ժամանակ Լոռուց տաք-տաք բողոքներ էին հավաքում։Ու մինչ ,,Օրինացում,, լույս կտեսներ՝շաբաթվա վերջին/շաբաթաթերթ էր/, հաջորդ օրը Նիկոլը զանգեց ու ,,մուննաթ,, եկավ, թե ինչի չեմ զանգում -հետաքրքրվում, թե ինչու չի տպվել իմ նյութը․որովհետեվ՝ըստ նրա, ,,քննիչի կարծիքը չկա,,։Հարց․եթե ես թերթից համապատասխան պաշտոնական վկայական չունեմ, գնամ քննիչին որպես ո՞վ ներկայանամ, եվ ի՞նչ երաշխիք, թե դա իմ դեմ պատրաստված ծուղակ չէր։Ու գիտե՞ք որն է հետաքրքիր, որ երբ Նիկոլն իր թերթում որեվէ մեկին քննադատում էր, ոչ միայն տվյալ նյութի մեջ չէր հակառակ կողմի կարծիք տպում, այլեվ՝լույս տեսնելուց հետո հրաժարվում էր հակառակ կողմի պարզաբանում, արդարացում կամ գոնե ինքնապաշտպանություն տպել, եվ ասում էր՝գնացեք դիմեք դատարան։Նրա զանգելու հաջորդ թե մյուս օրը ,,Օրինացում,, լույս տեսավ իմ հոդվածը, որտեղ, չնայած քննիչի կարծիք չկար,բայց՝նյութը հիմնավորված էր փաստերով, որ տրամադրել էր մարզպետից տուժած կողմը՝լուսահոգի դասախոս Գարեգին Ղույումչյանը։Բողոքներ չեղան նյութի լույս տեսնելուց հետո,մնում է հասկանալ կամ կռահել, թե ինչու չէր Նիկոլը ցանկացել այդ նյութը տպել։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,Վանաձոր, ազատ լրագրող,բլոգեր