Երազ

 Մորս տեսա երազում, 

Շոյում էր ինձ ՝ու ասում․

,,Փիսո, ունե՞ս տաքություն,

Շատ մի մնա դու դրսում,

Չմրսես ձմռան ցրտում։

Պինդ գրկեցի ես նրան,

Որ հասկանամ ու զգամ,

Արդյո՞ք ինքն է, իրական,

Թե՞ քնած եմ, երազում․․․

Ավաղ, մնաց երազում։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Ամանորյա մտորումներ

ի տարբերություն նախորդ տարիների, այս տարի ավանդույթը խախտեցի եւ մեծ տոնածառ չտեղադրեցի․այլ միայն մի քանի արհեստական գույնզգույն ճյուղերից շատ փոքր եղեվնի պատրաստեցի, ու վրան սպիտակ, կարմիր եւ կանաչ գույնի ձմեռ պապիներ տեղադրեցի, կողքերից էլ՝մի քանի փոքր խաղալիք։Մի լարովի ձմեռ պապ էլ կար՝կարմիր խալաթով, շա՜տ խորամանկ հայացքով ու շեղ նայվածքով, լարում էիր ու կրակն ընկնում․ ձեռքերի մեջ եղած թմբուկն անհետացել էր, կորել էր եսիմ ուր, ու հիմա հենց լարում էիր՝,,կոնտուզիան,, բռնում էր ու սկսում ձեռքերն օդում թափահարել, ու չմուշկների վրա զայրացած պտտվել․․Դհոլս եմ ուզու՜մ․․․դհոլը՜ս․․․,,։

Ի դեպ, Ամանորին անսպասելի ,,հյուր,, եկան Գլխացավն ու Դեպրեսիան՝թեվ թեվի տված, ու քինախնդիր ասին․,,Էս ոնց որ թե մեզ լրիվ մոռացել էիր հա՞․․․,,։Հա էլի, ոնց էի մոռացել ձեզ, ատելինե՜րս․․․․իմ տխուր օրերի անբաժան ընկերներ․․․

․․․Շա՜տ տխուր Նոր տարի էր, շատ․․․․երկիրը սգավոր, դուրսն ամայի, միակ լռություն խախտողը փողոցներում շներն էին, երեվի աղբարկղերում բան չէին գտել ու անզորությունից իրար միս էին ուտում․․․․․Միակ մխիթարությունն այն է, որ ձմեռն արդեն կիսվում է, ու գնում ենք դեպի գարուն։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ