суббота, 27 октября 2018 г.
пятница, 19 октября 2018 г.
Ողբանք մեռելոց, կոչենք ապրողաց
1968թվի հոկտեմբերի 19-ին ծնված ու ընդամենը 3 ամիս ապրած քույրս՝Նարինեն/որի մահվան առթիվ հայրս մի անչափ հուզիչ բանաստեղծություն էր գրել/, կդառնար 50 տարեկան։Տարիներ առաջ, երբ երազում տեսա՝արդեն մեծացած, որ ինձ համար լրիվ անծանոթ տեսք էր, ասաց․,,Ես քո հաջողություններով հպարտանում եմ գիտե՞ս,,։Երեւի իրավական ու լրատվական դաշտում երբեմն ունեցած ,,հաղթանակներն,, ի նկատի ուներ։Այդ նույն կերպ, երբ 2010թվին ջրմուղի կողմից ,,սարքված,, 73 հազար դրամ ահռելի պարտքն իրավաբանորեն հիմնավորելու եւ այդ առթիվ նամականեր ու գրություններ ուղարկելու շնորհիվ չեղարկվեց այդ չարաբաստիկ պարտքը ու զրոյացվեց՝մինչ նոր պայմանագիր կնքելը, մայրս, որ 2007թվի վերջին կաթվածի դուռը հասավ՝հենց այդ պարտքի հիշեցումն ազդարարող սպառնալից գրություն ստանալուց հետո/, դրա չեղարկումից հետո երազ եկավ ու ուրախացած ասեց՝,,Վայ ես քո ցավը տանեմ․․․,,։Իսկ հորս գրած բանաստեղծությունը՝քրոջս մահվան առթիվ գրած, ես առաջին անգամ կարդացի նրա մահից մոտ մեկ տարի անց՝8-9 տարեկան հասակում, եւ միայն այդ ժամանակ իմացա, թե ինչ է նշանակում կյանքից հեռանալ, ու ինչու այլեւս քույրս մեզ հետ չի ապրում, որովհետեւ ինձնից գաղտնի էին պահում սգո արարողությունները, եւ այդ օրերին ինձ տարել էին բարեկամի տոն։Այդ բանաստեղծության ընթերցումից հետո այնքան մեծացա հոգով, որ ծնողներիս չվշտացնելու համար՝չասեցի, որ կարդացել եմ այն, որ հայտնաբերել էի մանկական հետաքրքրությունից դրդված՝ընտանեկան դարակներն ուսումնասիրելիս։Ու հետագայում էլ չեմ ասել։Ի դեպ, քրոջս գերեզմանը գտնվում է Ձորագէսում/որտեղ նաեւ ծնողներս հուղարկավորվեցին, եւ որտեղ նաեւ մորական տատ ու պապիս, հորեղբորս եւ նրա կնոջ գերեզմաններն են/։Թե քույրս, թե ես՝ ծնվել ենք Ձորագէսում, այն ժամանակ այնտեղ հիվանդանոց եւ ծննդատուն կար։Հիշում եմ, որ մայրս,քրոջս ծննդաբերելուց առաջ՝լայն, կարմիր ,,սարաֆան,, էր հագնում՝սպիտակ պուտերով, եւ երբ մեր ազգականուհի Զեմֆիրան Կիրովականից հյուր էր եկել էր Ձորագէս, մորս տեսնելով, ասաց․,,Այս ինչ հաճելի փոփոխություններ եմ տեսնում ձեր վրա, տիկին,,։Քրոջս մահից հետո, Կիրովականի ,,Կոնգո,, թաղամասի մեր բնակարանում գտնվող ֆիկուսի դեկորատիվ բույսը մայրս դուրս հանեց տանից/ինչ-որ մեկն ասել էր, թե իբր ֆիկուսը չի կարելի տանը պահել, քանի որ դա դժբախտություն է բերում/։Իսկ 1972 թվին տեղափոխվեցինք քաղաքի կենտրոն՝ավելի հարմարավետ բնակարան/կապված հորս շախմատային գործունեության եւ շախմատային մրցումներին մասնակցելու հետ․քաղկոմի որոշման մեջ հենց այդպես էլ գրված էր/։Իսկ 1976 թվին ծնվեց եղբայրս՝ինձնից 16 տարով փոքր, որ ավարտել է Վանաձորի մանկավարժական ինստիտուտի պատմական ֆակուլտետը, տիրապետում է մի քանի օտար լեզուների, հետաքրքրվում է քաղաքականությամբ, մշակույթով, պատմությամբ, սպորտով, ֆուտբոլի մեծ երկրպագու է եւ համարյա անսխալ գուշակող, գրում է բանաստեղծություններ/որոնց թիվն անցնում է 50-ը եւ որոնց թվում կան նաեւ իտալերենով ու ֆրանսերենով գրված/․դրանք զետեղվել են իմ կողմից նրա անունով բացված բլոգում`www.armenhovsepyan.blogspot.com, նրա ֆեյսբուքյան էջում/այլ կերպ՝նրա բլոգի ,,փիառ-մենեջերն,, էլ, ,,ինֆորմացիոն հովանավորն,, էլ եմ ես/։Կարող էր աշխատանքային լուրջ հաջողություններ ունենալ, եթե մեր ընտանիքի նկատմամբ/այդ թվում՝իմ լրագրողական գործունեության/ նախկին իշխանությունների կողմից իրականացվող մշտական հալածանքներից ինքն էլ չտուժեր։
ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
տեղեկատվական-վերլուծական բլոգ ՝ լրագրողական թեմաներով, հիմնադրված 2013թվի օգոստոսի 15-ին Վանաձորում
Подписаться на:
Сообщения (Atom)