Իզաբելա Հասրաթյանի հիշատակին

 Ցավով տեղեկացանք, որ մահացել է թարգմանիչ, գրող, հին երեվանցի Իզաբելա Հասրաթյանը/Երեվանի հին, սովետական տարիների քաղաքային իշխանության ղեկավար Գիգոր Հասրաթյանի տոհմից/։1968թվի․ավարտելով Բրյուսովի անվան օտար լեզուների ինստիտուտի ֆրանսերենի բաժինը, աշխատանքի է անցել անվտանգության համակարգում՝որպես թարգմանիչ։Երկարամյա աշխատանքի ընթացքում ստացել է  մայորի կոչում։1998թ․երկրաշարժից մի քանի տարի անց տեղափոխվել է Մոսկվա․2000թվականների կեսերից վերադարձել, զբաղվել ստեղծագործական կյանքով։Ունի տպագրված գրքեր, որոնց թվում՝ինքնակենսագրական-քաղաքական վեպ՝,,Ո՞վ է մեղավոր,,․որտեղ ոչ միայն իր անձնական կյանքն է ու հուշագրությունները՝իր շրջապատի հայտնի մարդկանց, հարազատների, գործընկերների, մտերիմների մասին, այլեւ քաղաքական վերլուծություններ՝ անկախության գործընթացի, Արցախյան հարցի եւ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների մասին/այդ գրքի առթիվ 2011թ․ մեր՝AZAT ANKAKHբլոգում հանդես եկանք հոդվածով՝,,ՊԱԿ-ի նախկին աշխատակցուհին գիրք է գրել,,/։

2016թ․, Երբ Իզաբելա Հասրաթյանը հանգստանում էր Վանաձորի ,,Հայաստան,, առողջարանում, այցելեցինք եւ հարցազրույց վարեցինք․Իզան իր բջջայինով նաեւ նկարեց ինձ՝իմ խնդրանքով։Այդ հարցազրույցում, որ զետեղեցի վերոհիշյալ  բլոգում՝,,Առողջարանից գոհ էր, փողոցներից դժգոհ,, նաեւ Իզայի մտահոգություննէր բարձրաձայնված․նա խնդրեց, որ գրեմ առողջարանի  բուժանձնակազմի ու հատկապես՝ցեխային լոգարանի աշխատողների ցածր աշխատավարձերի մասին․գտնում էր, որ պետք է այն բարձրացվի։

Անչափ հումորով էր, հաճելի զրուցակից, շատ էր սիրում լուսանկարվել՝բնության գրկում, տեսարժան վայրերում, ու այդ լուսանկարները մշտապես տեղ էին գտնում նրա ֆեյսբուքյան էջում։Մշտական ուղեկիցը բարի ժպիտն էր, իսկ հայացքում թաքնված տխրություն էր․կորցրած հարազատների ու ձախողված անձնական կյանքի առթիվ։Դժվար է հավատալ, որ հիմա նրա մասին գրում եմ որպես անցյալի հուշ, ում հետ առաջին ծանոթությունս 2007թվին էր, Երեվանի օպերայի դահլիճում, բանաստեղծուհի Մետաքսեի հոբելյանական մեծարման երեկոյին։

Երբ որոշել էր բանաստեղծությունների գիրքը տպել, խնդրեց, որ ինքս խմբագրեմ-սրբագրեմ, եւ այդ առթիվ հրավիրեց Երեւան, բայց, հանգամանքների բերումով չկարողացա հրավերն ընդունել։

Հատկանշական է, որ Իզայի վերջին ֆեյսբուքյան անձնական գրառումը եղել  է այս տարվա մարտի 8-ին՝կանանց միջազգային տոնի առթիվ։,,Իմ շատ սիրելի հայ կանայք ու աղջիկներ, շնորհավորում եմ բոլորիս առանց կուսակցական պատկանելության։Ցանկանում եմ առողջություն, ընտանեկան երջանկություն։Խոնարհվում եմ բոլոր որդեկորույս մայրերի առջեվ։Աստված տա ՝վերջանա այս պատերազմը ու այս վիրուսը,մարդիկ բարիանան ու հիշեն, որ կյանքը մեկ անգամ է տրվում,վերջացնեն աթոռակռիվը։Մենք բոլորս էլ հայ ենք ու ունենք մեկ հայրենիք։ՌԵԲՅԱՏԱ, ԴԱՎԱՅՏԵ ԺԻԾ ԴՌՈՒԺՆՈ,սիրում եմ բոլորիդ,,-գրել է Իզան։

,,Ես ապրել եմ մի շրջապատում, մի ընտանիքում, որտեղ մեզ մանկուց սովորեցրել են սիրել մեր մեծ հայրենիքը՝Խորհրդային Միությունը,Հայաստանը, Մոսկվան, Երեվանը, մենք մեծացանք ինտերնացիոնալիզմի գաղափարներով,,-գրել է Իզաբելա Հասրաթյանը՝,,Ով է մեղավոր,, գրքում։

․․․Գնաց միանալու իր նման բարի հոգիներին՝երկնքում, եւ այնտեղից հորդորելու․,,Ինձ բացակա չդնեք,,․այս միտքը նրա ֆեյսբուքյան էջում էր այն դեպքերում, երբ զգուշացնում էր, որ մի որոշ ժամանակով չի լինելու համացանցում՝որեւէ ուղեվորության հետ կապված․սիրում էր ճամփորդել։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,Վանաձոր, ազատ լրագրող, բլոգեր