,,Ընդդիմադիր,, ծառեր

Ամիսներ առաջ Վանաձորում տեղի ունեցած գարնանային ,,էտում,, ծառասպան գործընթացի արդյունքում հատվեցին 2 հսկայական ծառեր ՝ Խորենացու պողոտայի վրա: Ծառերից մնացած կոճղերը՝ մոտ 10սմ բարձրությամբ, վերջին հորդառատ անձրեւից հետո անսպասելիորեն...ծաղկել էին, եւ մի գեղեցիկ պատկեր էր ստացվել.մոտ 1 մ շառավղով շրջանաձեւ թփափունջ՝ ասֆալտի վրա: Փաստորեն, Վանաձորում ծառերն անգամ ,,ընդդիմադիր,, են տեղական իշխանություններին, եւ ծառից մնացած կոճղն անգամ կարող է ,,ըմբոստություն,, ցուցաբերել ու ծաղկել: Երեկ, սակայն, պարզվեց, ոմանց դուր չի եկել կոճղերի ծաղկելը, քանի որ թփերը լիովին ոչնչացվել են, եւ մնացել են մերկ կոճղերը: Եվ քանի որ ծառահատումն իրականացվել էր տեղական իշխանությունների կողմից, պետք է ենթադրել, որ նրանց թույլտվությամբ էլ / կամ թողտվությամբ / տեղի է ունեցել ,,հաշվեհարդարը,, ծաղկած կոճղերի նկատմամբ:

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ, 1.09.2006թ. ,,Փակագիծ,, օրաթերթ

Հայերը որոշեցին բրազիլականի թեմայից ,,փայ մտնել,,

Նույն ժամին 2 սերիալ՝ թրաֆիքինգի թեմայով

Կես տարուց ավել կլինի ՝հայկական  հեռուստաէկրաններին բրազիլական սերիալ է ընթանում թրաֆիքինգի / տվյալ դեպքում՝կանանց սեռական շահագործման / թեմայով  ՝,,Խիզախ կինը,,. ներկայացվում է, թե ինչպես են Բրազիլիայից խաբեությամբ կանանց տանում Թուրքիա, ու ստիպում ինտիմ ծառայություններ մատուցել ընդհատակյա հասարակաց տներում:Ու մեկ էլ հանկարծ՝հայաստանյան սերիալ նկարահանողները որոշեցին բրազիլականի թեմայից ,,փայ մտնել,,՝ ու թրաֆիքինգը ,,փոխադրեցին,, Հայաստան: Ու էլի ընդհատակյա բիզնես ՝սեռական շահագործման նպատակով /,,Լույսի պահապանը,, /: Հայկական տարբեր ալիքներով ընթացող 2 սերիալ՝ նույն թեմայով՝օրվա նույն ժամին ՝19-20-ը, երբ երեխաներն էլ են արթուն եւ հեռուստացույցի առջեւ նստած են, ու ազատ կարող են ,,զմայլվել,, թե ինչպես է օտարեկրացի սեւամորթ տղամարդը հայաստանյան ինչ-որ ընդհատակյա որջում լկտի տեսքով ,,մեկնված,,՝ սպասում հայ երիտասարդ լեդիին, որին էլ հետո բռնությամբ, վզից բռնած քարշ է տալիս...Ընդ որում, հայկական սերիալում  ինտիմ թեման ավելի բաց է ներկայացվում, քան ՝ բրազիլական ,,Խիզախ կինը,, սերիալում, որ, ի դեպ, այս անգամ իր բնույթով շատ ավելի զուսպ է ու չափի մեջ ՝ բրազիլական նախորդ սերիալների համեմատությամբ:Մի ալիքով բրազիլական սերիալում  են կանանց ,,թրաֆիքինգացնում,, մյուսով՝ հայկական սերիալում, ու այնքան քիչ բան կա ֆիլմում՝,,լույսի պահապան,, հիշեցնող...Ինչպես բրազիլականում, հայկականում էլ բռնություններն անպակաս են եւ անգամ՝ կատարելագործված. հայ կանանց կավատ տղամարդը / ,,մամա-Ռոզա,, են կարծեմ նմաններին ասում / անդրավարտիքի գոտիով ծեծի է ենթարկում անհնազանդ կնոջը: Իսկ ֆիլմում հնչում է հանդուրժողականության ,,քարոզ,,. կանանցից մեկը չենթարկվող ,,գործընկերուհուն,, խորհուրդ է տալիս ,,խելոք մնալ,,   ,,չաղմկել,,  ու չըմբոստանալ.,,Մենք որ մի տարի էստեղ ենք՝ ի՞նչ է լինում,,: Իսկ հայկական սերիալի  տառապյալ ու ըմբոստ հերոսուհին երբ ասում է, թե՝,,Մենք էստեղ էլ կմեռնենք ՝ էն կնոջ նման, ու ոչ մեկը մեր տեղը չի իմանա,, ՝ ստացվում է , որ նա ակամա ինքնախոստովանում է, որ թեման ավելի վաղ ընթացող բրազիլականից է վերցված, քանի որ այնտեղ կանանցից մեկին սպանում են, երբ վերջինս պարզում է, թե ով է իրականում իրենց շահագործողների ,,տանիքը,,:

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Թե ինչու՞ մարդիկ հազվադեպ են փոստով նամակ գրում միմյանց

Վաղուց ի վեր մարդիկ փոստային ծառայության միջոցով նամակներ չեն ուղարկում միմյանց: Դե ինտերնետ կա, էլեկտրոնային փոստ կա / նամակը մի քանի վայրկյանում հասցնող /, միջազգային հեռախոսակապ կա / սքայփ /, բջջայինով հաղորդագրություններ ուղարկել կա... էլ ու՞մ է պետք, որ նամակ ուղարկի փոստով՝ այն էլ մի քանի անգամ թանկացած գներով, ու շաբաթներով սպասի պատասխանի: Հիմա երեւի փոստային ծառայության նամակների բաժնից օգտվում են հիմնականում պետական հիմնարկները, մեկ էլ, երեւի թե ,,Երաժշտական փոստարկղին,, են ոմանք նամակ գրում ու երգ պատվիրում ՝ հին ավանդույթները շարունակելով:Վերջերս հեռուստատեսությամբ մի հաղորդում կար՝փոստային առաքումներին վերաբերվող, որի ընթացքում նշվեց, որ մարդիկ հիմա հիմնականում հեռագիր տալու համար են օգտվում նամակների բաժնից:Եվ ես փորձեցի վերհիշել, թե ե՞րբ եմ վերջին անգամ նամակ գրել ու օգտվել փոստային ծառայություններից, ու որոշեցի անտիպ նյութերիս արխիվից հանել այդ առթիվ մի նյութ ու զետեղել սույն բլոգում ՝ որպես ,,պատմական վկայություն,,:

...2005թ. հունվարի 17-ին Ռուսաստանի Դաշնություն պատվիրված նամակ ուղարկելու նպատակով ուղեվորվեցի Վանաձորի փոստային բաժանմունք: Հետաքրքրվեցի, թե ի՞նչ արժե նամակի առաքումը ՌԴ: ,,Հասարակը ՝400դրամ, պատվիրվածը՝1540դրամ,,-պատասխանեց աշխատակիցը:Ավելի ուշ նկատեցի, որ պատին փակցված գնացուցակի համաձայն ՝ պատվիրված նամակն արժե 1100դրամ:Եվ, քանի որ իմ մոտ եղած ծրարը համարվեց ,,ոչ ընդունելի,, / չգիտես ինչու /, ստիպված էի ծրար գնել, որի գնի առթիվ էլ աշխատակիցն ասաց.,,90դրամ,, եւ,  ,,բնականաբար,, ՝100դրամի մանրը չվերադարձրեց:Ընդ որում, հետո նկատեցի, որ պատին փակցված գնացուցակի համաձայն ծրարի արժեքը 60 դրամ էր: Նամակը ծրարելուց հետո սկսվեց կշռելու հանդիսավոր պահը:,,Ձեր նամակը ծանր է՝28 գրամ, այսինքն պետք է վճարեք 1970 դրամ,,՝ասաց աշխատակիցը: Հիշեցնենք, որ խոսակցության ընթացքում ասել էր, որ նամակի առաքումն արտասահման 1540 դրամ է: Այդուհանդերձ, հանձնեցի պահանջված ՝արդեն 2100դրամը, որ գոյացավ նաեւ ծրարի արժեքից ու էլի եսիմ ինչից ՝հիշեցնելով, որ ծրարի արժեքն արդեն վճարվել է, ինչի առթիվ աշխատակիցն անփութորեն նետեց ,,Ես գիտեմ,,  ու այդպես էլ հավելյալ գումարը չվերադարձրեց: Հակաճառելն արդեն անիմաստ ու վիրավորական համարեցի ՝,,2000 դրամի մեջ 100-200դրամ էս կողմ՝ էն կողմ,, հայկական ավանդական տրամաբանությամբ, քանի որ ինձ հրատապ անհրաժեշտ էր նամակը, որի մեջ իմ 5 ,,ծանր-ծանր,,հոդվածներն էին՝ հայաստանյան դառն իրականությունից, տեղ հասցնել: Եվ, չնայած հոդվածների համար հոնորար չստացա, բայց՝ ամսագրի լույս տեսած համարն ՝իմ 5 հոդվածներով / որոնցից մեկը՝ ,,Դատարանի շենքը հորով-մորով արին,, ՝վերնագրի մեջ տպագրական վրիպակ էին թույլ տվել /, փոստով ուղարկեցին ինձ:Դա, թերեւս, իմ վերջին այցելությունն էր փոստային բաժանմունք ՝նամակ ուղարկելու նպատակով:Դրանից մի քանի տարի առաջ էլ՝ 2002թվին, փորձեցի ընկերուհուս նամակ ուղարկել ՝ արտասահման, քանի որ հեռախոսով պայմանավորվել էինք նամակագրություն պահել, բայց, դեռ այն ժամանակ տեղեկանալով, թե ի՞նչ գներ են ,,կրակում,, արտերկիր ուղարկվող նամակները, մտադրությունից հրաժարվեցի, իսկ նախապես գրվածս նամակն էլ մնաց իմ արխիվներում՝12 տարի, մինչեւ 2014թվի հոկտեմբերին ընկերուհիս այցելեց Վանաձոր, եւ իր համար նախատեսված նամակը հանձնեցի իրեն՝ 12 տարի անց:Հիմա, Փառք Ատծո, կապ ենք պահպանում ինտերնետով, նամակ ուղարկելուց առավել էժան  անգամ էժան գներով / ինքներդ դատեք. մեկ նամակը՝ արտասահման ուղարկվող, կարող է մինչեւ անգամ 2-3000դրամ արժենալ, մինչդեռ 1 ժամյա ինտերնետով կարող ես հաղորդակցվել առավելագույնը՝250-300դրամով /:

...Իսկ ավելի վաղ՝ Սովետական տարիներին փոստի նամակային համակարգից օգտվել եմ 1970-90թվերին, երբ հարազատները, մտերիմները, ընկերները միմյանց նամակ էին գրում՝ընդամենը կոպեկներ ծախսելով դրա համար, բացիկներ էին միմյանց ուղարկում...Մեկ էլ 1980թ.օգտվել եմ փոստային ծառայության ,,ցպահանջ,, համակարգից, երբ բանակում ծառայող ընկերոջիցս նամակներ էի ստանում : Տեսնես ներկայիս երիտասարդությունն օգտվու՞մ է ոստային ծառայության նամակային համակարգից, թե՞ բացառապես բջջայինով կամ սոցցանցերով են շփվում:

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ