,,Մարիամը ուղիղ քեզ ա նայում,,

                                             2014թ․Անտիպ նյութերի արխիվից

Սեպտեմբերի 8-ին զանգահարեցի Վանաձորի ավտոկայան՝հետաքրքրվելով, թե Ալավերդի-Ձաղիձոր մեկնող ինչ տրանսպորտ կա առաջիկա ժամերին։,,Ձաղիձորը՝ժամը երկուսին,,-պատասխանեցին։,,Իսկ 12-ին Ալավերդի գնացող ավտոբուսը չկա՞,,-հարցիս էլ ասացին, որ ՝կա,,։Դե ես էլ ժամը 12-ին 15 պակաս արդեն ավտոկայանում էի, ու տեղավորվեցի այդտեղ կայանած Վանաձոր-Ալավերդի ավտոբուսը․ենթադրելով, որ եթե դուռը բաց է, ուրեմն շարժվելու վրա է։Տոմս գնելու անհրաժեշտություն չգտա, տեսնելով, որ ավտոբուսը լրիվ դատարկ է, իսկ ես կես-ճանապարհին եմ իջնելու՝Ձորագէս ավանում։մոտ 30 րոպե սպասելու ընթացքում ոչ միայն որեւէ ուղեւոր չհայտնվեց, այլեւ՝ վարորդը/ում փնտրում էր Իջեւան գնացող ավտոբուսի վարորդը, որպեսզի խնդրեր, որ մի փոքր տեղաշարժվի կայանած տեղից, որ Իջեւան գնացողին չզրկի տեսանելիությունից/։Ավտոբուսի նկատմամբ որոշակիհետաքրքրություն ցուցաբերեց միայն միջին տարիքի մի կին,որ Շնող գնացող ուղեւոր էր փնտրում, որ հետն ինչ-որ կապոց ուղարկի, մեկ էլ՝սրբապատկերներ վաճառող միջին տարիքի մի տղամարդ, որ ներս մտնելով՝խնդրեց, որ իր մոտի սրբապատկերներից մեկն առնեմ․,,Քույրիկ ջան, չեք ուզու՞մ սրանցից առնեք, ընդամենը 250 դրամ է,,։Վերջինիս չհամոզեց իմ բացասական պատասխանը՝գլխի շարժումով, ու նա մի վերջին հույսով՝Աստվածամոր ցոլցլացող պատկերը՝մետաղապլաստի վրա պատկերված, ներկայացնելով՝ասաց․,,Մարիամը ուղիղ քեզ ա նայում, գիտե՞ս,,։Երբ խորհուրդ տվեցի սրբապատկերները վաճառել եկեղեցու հարեվանությամբ, ասաց՝,,Չէ հա․․․էս երկուսն ա մնացել, սաղ ծախել եմ,մի մարդ կա, հեչ որ չլնի՝կտամ նրան, տանում ա ինքն էլ 500դրամով ա ծախում,,։Ու գաղտնիք հայտնողի նման ասաց․,,Սրանցից մեկ էլ Սպիտակի կողմի ժողովուրդն ա շատ առնում,,։Իսկ ամենահետաքրքիրն այն էր, որ սրբապատկեր վաճառողը, ավտոբուսից իջնելուց առաջ՝դիմելով այդտեղ չեղած ,,կազմին,,/ընդամենը մեկ ուղեւորից բաղկացած/, հումորով ասաց․,,Դե ժողովուրդ ջան, չեք առնում՝չեք առնում, դուք գիտեք,ես գնացի,,։Այնուամենայնիվ, վերջինս երեւի թե չէր սխալվում, երբ ասաց, որ ,,Մարիամը ուղիղ քեզ ա նայում,,։Թերեւս, Աստծո մատն էր խառը, որ ներքին ձայնս հուշեց, որ իջնեմ այդ լքված ավտոբուսից ու այլ տրանսպորտ փնտրեմ։Պարզվեց, որ այդ պահին 12-ն անց 45-ին Ալավերդի մեկնող միկրոավտոբուս կար, որ, անշուշտ, հնամաշ ,,ՊԱԶ,,-իկի համեմատ 1 քայլ առաջ էր։Որպեսզի հանկարծ դրանից չզրկվեմ, աճապարեցի տոմս գնելու, բայց այդ հարցում էլ էր Աստծո մատը խառն ու Աստված չուզեց, որ կես-ճանապարհի համար ամբողջի տոմս գնեմ․տոմսավաճառը, բարեբախտաբար, տեղում չէր, ու ես մտքումս ասացի․,,Դուք գիտեք, ուզում էինք բյուջեին լավություն անել, բայց որ չեք ուզում՝ավելի լավ, վարորդին կվճարենք՝առավել պակաս գնով,,։Նույնն էլ երեւի թե մտածում էր երիտասարդ մի աղջիկ՝Վահագնի մեկնող, որ սպասում էր բոլոր տոմսավորները նստեն, որ նոր ինքը տեղավորվի ու ստիպված չլինի կարճ ճանապարհի համար երկարի տոմս գնել։Մեկ-երկու րոպե էլ Աստծուն մտքում աղոթեցինք, որ վերջին պահին հանկարծ տոմսավորներ չհայտնվեն ու մենք ստիպված չլինենքտեղներս զիջենք ու կիսանստած-կիսակքած գնանք, ու մեր աղոթքներն Աստծուն հասան, եւ Փամբակ մեկնող 2ուղեվորից բացի՝այլ ուղեվորներ չհայտնվեցին, եւ ոչ լրիվ բեռնվածությամբ միկրոավտոբուսը ճանապարհվեց՝ուղեւորների ,,դուխը պահելուն,, միտված ոգեւորող երաժշտությամբ/թեպետ՝երիտասարդ ,,հարեւանուհիս,, նախընտրեց անձնական փլեյերի խիստ ներանձնական երաժշտությունը՝ականջակալներով զինված ու շրջապատից իրեն ժամանակավոր մեկուսացրած/։

․․․Ավելի ուշ պարզվեց, որ Վանաձոր-Ալավերդի ավտոբուսը, որտեղ սկզբում տեղավորվել էի,ոչ թե ժամը 12-ի երթուղուն էր պատկանում, այլ՝ժամը 16-ի։իսկ Ձորագէսում բնակվող բարեկամուհիս պարզաբանեց, որ 12-ի երթուղին սովորականի նման անցել է, պարզապես՝կայանած տեղը պետք է ճշտեի ավտոկայանում։Ինչեւէ։Աստծո զորությամբ ու Մարիամի բարեհաճության շնորհիվ՝ տեղ հասա բարեհաջող, եւ բարեհաջող վերադարձա նույն օրը՝արդեն Բագրատաշենի ավտոբուսով, որի վարորդն էլ երեւի թե անվտանգ տեղ հասնելու խնդրով էր մտահոգ, քանի որ նախօրոք վճարել պատրաստվող մի ուղեւորի  կես-կատակ, կես-լուրջ՝ասաց․,,Հլա սպասի բարով-խերով տեղ հասնենք, Շամշյանը չգա նկարի,,։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ,2014թ․

Գարնանն ու Զատկին ընդառաջ

Ինչքան քիչ բան է հարկավոր մարդուն՝երջանիկ լինելու համար։Երեկ ծանոթներիցս մեկին տեսա՝մի բարի ու Աստվածավախ կին, որ հորդառատ անձրեւին, գլուխը բաց/ մի թեթեւ գլխարկով միայն, այն էլ՝ավելի շատ որպես հանդերձանք, քան՝որպես անձրեւապաշտպանիչ միջոց/, գարնանային նոր ծաղկած ճյուղերը ձեռքին՝գնում էր, ու ողջունելով ինձ՝ասաց․,,Ուզու՞մ ես ճյուղերից մեկը քեզ տամ,,։Էլ չհասցրի հարցնեմ, թե էս ինչ ճյուղեր են, օրհնված են, թե ինչ․․․վերցրի, որպես սուրբ նշխար, եւ շնորհակալություն հայտնելով՝աճապարեցի, որ ավելի հորդառատ անձրեւի տակ չհայտնվեմ։Բայց՝հասկացա, թե ինչու կինը գլխաբաց վիճակով՝չէր նեղվում անձրեւից, իսկ ես,անձրեւանոցով հանդերձ՝նեղվում էի/քանի որ անսանձ քամին անձեւանոցն էլ էր քշում՝վերեւից չարախինդ ծիծաղելով/․գարնանային թարմ ճյուղերը ոգեւորում ու լիցք էին հաղորդում, ու հետագա ճանապարհս ավելի թեթեւ հաղթահարեցի՝ճյուղերը ձեռքիս, ու քարուքանդ մայթերի փոսերը հաշվելով՝սլացա առաջ, մտքիս մեջ հիշելով Համբոյի խոսքերն՝ուղղված Գիքորին․հասանք հա, Գիքոր ջան, քիչ մնաց,,։Ես էլ մտքումս  հաշվում էի, թե տեսնես դեռ քանի՞ փոս մնաց՝մինչեւ տուն հասնեմ, բա հիմա մի ,,Ռիկշա,, չլինե՞ր, որ մարդ թռներ մեջն ու արագ հասներ․․․Իսկ հորդառատ անձրեւը չէր խանգարում, որ մի քանի երիտասարդներ ուրախ-զվարթ քթների տակ երգեին՝շուկայից առեւտուր արած․,,Ա վոտ ի Կիրովական․․․,,։Անձրեւը չէր խանգարում նրանց երջանկությանը․ընդհակառակը, ոգեւորում էր։Իսկ գարնանային թարմ ճյուղերը տեղադրեցի անցած տարվա ճյուղերի կողքին՝տան տարբեր անկյուններում․դրանք դրական լիցքեր են հաղորդում։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ