Թամադաներ

                                                                                                           Թամադան՝Դսեղից

Շհալվեցի Սահակի տունը կռիվ էր ընկել։Սահակն ուզում էր իր բանակից զորացրված տղայի հարսանիքի թամադան իրենց գյուղից լինի, կինը չէր համաձայնում։

-Չէ, չեմ ուզում իմ մինուճար տղի հարսանիքի թամադան մեր գյուղից լինի,խի՞, մենք ու՞մից ենք պակաս,որ մեր տան հարսանիքի թամադան Դսեղից չըլի։

-Այ կնիկ,-զայրանում էր Սահակը,-մենք ով, Դսեղա թամադա բերիլ տալն ով, մենք էդ հունարը չունենք, էլ ասես Դեբեդից բերիլ տանք՝կարող ա բան դուս գա, թե չէ՝Դսեղից, էդ մտքիցդ հանի։

-Սահակ ջան, ախր էն Կախանք բա ո՞նց բերիլ տվին,խի դու Գալուստի չափ չկա՜ս․․․․բա դու ամոթ չես անի՞,որ չկարենաս բերես, մի ծանոթ գտի, մի հնար արա։

Կնոջ հետ երկար բարակ վեճերից հոգնած,Սահակը վերջապես զայրացավ․

-Դե լավ, հերիք ա,գլուխս տարար էլի, գնում եմ Դսեղ,բայց իմացի, թե էսօր եդ չեկա,ուրեմն հաշվի գործը գլուխ չի էկել,գնացել եմ Կիրովական, ախպորդ տուն,բալքի նա գա մի բան անի,նա Դսեղ ծանոթներ շատ ունի։ 

            ՀՆԱՐԱՄԻՏ ԹԱՄԱԴԱՆ 

Ո՞վ չգիտի,որ Լոռվա Դսեղի թամադաների համբավը վաղուց դուրս էր եկել Լոռվա սահմաններից;Այ թե թամադաներ էին դսեղեցիք․․․․

Սակայն երեվի քչերը լսած կլինեին թամադաներից ամենահամբավավորի՝Աթանց Էրեգլոյի թամադայական ,,քաջագործություններից,, մեկի պատմությունը,որը մինչեւ հիմա էլ հաճույքով են վերհիշում համագյուղացիները, եվ ոչ միայն նրանք․․․

Օրերից մի օր հարեվան Քարինջ գյուղից մի հարսանքատեր,լսած լինելով Էրեգլոյի մասին,գալիս է նրա մոտ՝խնդրանքով, թե էսպես-էսպես էս ամիս 25-ին տղիս հարսանիքն է՝արի թամադայություն արա։Էրեգլոն մի քիչ չեմուչում է անում, բայց համաձայնվում է ու կամաց-կամաց պատրաստվում այդ օրվա հարսանիքին Քարինջ գնալու։Էդ հարսանիքի նախօրյակին Էրեգլոյենց տուն է գալիս մի ուրիշ հարսանքատեր՝այս անգամ Մարց գյուղից,ու, այ քեզ թարս բախտ, նույն օրվա հարսանիքի թամադայի հրավերքով։Էս հարսանքատերն Էրեգլոյի հին ծանոթներից է լինում, Էրեգլոն համեստորեն ձեն չի հանում,չի ասում, որ արդեն ուրիշ հարսանիքի է հրավիրված,ճարահատյալ համաձայնվում է,բայց մտքում մտածում, թե ոնց անի, որ հնարը գտնի։Գիշերը տեղում երկար-բարակ մտածելուց հետո Էրեգլոյի գլխում մի ,,հանճարեղ,, միտք է ծագում․2 հարսանիքին էլ թամադայություն անի՝միաժամանակ․․․

․․․Քարինջ գյուղի հարսանքատանն ասեղ գցելու տեղ չկար,հարսանքատիրոջ առաջարկով բոլոը խմում են թամադայի՝էրեգլոյի կենացը։Էրեգլոն էլ, առանց իրեն կորցնելու, պատկառանքով եվ հանդիսավոր լրջությամբ շնորհակալություն  է հայտնում կենացի համար,եվ իր կողմից առաջարկում նորապասակների կենացը։Ու ծայր է առնում  հարսանիքն իր աղմուկ-աղաղակով․․․․

Հարսանքատանը,որտեղ ամեն մեկն զբաղված էր իր ուտել-խմելով, ոչ ոք չնկատեց թամադայի կարճ բացակայությունը․իբր,պարելուոաց շոգելով թամադան դուրս էր եկել բակ՝հովանալու․․․․․Այդպես ամեն անգամ ամեն կենաց առաջարկելուց հետո թամադա Էրեգլոն բակ է դուրս գալիս, իբր հանգստանալու,սակայն դա միայն թվում էր․գլուխները տաքացրած հարսանքավորների մտքով չէր էլ անցնում, որ թամադա Էրեգլոն ամեն կենացից հետո արագորեն մտնում էր հարեվան տան բակ, նստում ձին ու սլանում դեպի մոտիկ․․․․Մարց գյուղը։Մի քանի րոպեում տեղ հսնելուց հետո ինչպես հարկն է կառավարում էր նաեւ այդ գյուղի հարսանիքը։Ահա թե ինչպես էր դսեղեցի Էրեգլոն միեվնույն օրը եվ նույն ժամին թամադություն արել տարբեր գյուղերի հարսանիքներում։

ԳԵՈՐԳԻ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

ստորեվ ներկայացրինք ծնունդով դսեղեցի,Կիրովականի երկարամյա բնակիչ՝2013թվին մահկանացուն կնքած, Գեորգի Հովսեփյանի երգիծական անտիպ նյութերը՝գրված 1984թվին/թամադաների մասին/, նրա ծննդյան 90-ամյակի առթիվ՝հետմահու կարգով։Դառնանք զօղորմին տանք։