Գողական կատուն

                     /Կարճ պատմվածք/

 Ձեղնահարկի տանիքին կարճատեւ իշխանափոխություն էր տեղի ունեցել․սպիտակամորթ, բարի ու բեղմնավոր կատուներին քշել էր սեւ կատուն/որ ժամանակ առ ժամանակ հայտնվում էր ու սեւ, փայլուն աչքերը սեւեռած՝ահաբեկում սպիտակամորթ ու շեկավուն կատուներին՝քշելով ջրհորդանի մոտ ու հրահրելով ցած նետվել/, այժմ ըմբոշխնում էր ամառային արեւի շողերն ու երանության մեջ ,,թինկը տված,,՝պոչն էր շարժում, ջերմ հայացքով հասկացնելով տանիքի վրա խաղաղ թռչկոտող ծիտիկներին, որ արդեն տարածքի նոր ,,նայողն,, ինքն է ու այսուհետ ինքն է հրճվելու նրանց պարով եւ քշելու ագռավներին․․․Եւ այնպիսի հոգեզմայլանքով էր նայում ծիտիկների ցատկախաղին․․․նախկին չարացած կատվից հետք էլ չէր մնացել, համակ բարություն էր ճառագում հայացքից՝խորամանկ ժպիտով քողարկված․․․Երեւի հոգնել ու ձանձրացել էր ,,տնական,, կատուներից ու սիրտը նոր, թարմ ու երիտասարդ ծիտիկներ էր ուզում։

ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

29․07․2017թ․